Zo’n zestig jaar geleden zag Aannemers- & Verhuurbedrijf J Hoondert & Zn B.V. het levenslicht. Destijds als loonwerkersbedrijf in de akkerbouw. Wanneer de broers Hoondert in het bedrijf kwamen, gingen ze over op de industrie; van grondwerk en waterbouw tot sloopwerk en bodemsanering. Inmiddels is het bedrijf uitgegroeid tot een bekende naam met zo’n 65 man personeel. Dat het bedrijf na de stap terug van de broers Hoondert nog altijd de vertrouwde naam draagt, maakt mij erg trots.
Groeien, groeien, groeien
Als zestienjarige jongen begon ik als leerling grondwerker, waarna ik stratenmaker werd en een avondopleiding tot uitvoerder volgde. Daardoor kon ik weer doorgroeien naar assistent-uitvoerder en uiteindelijk uitvoerder. Ik kreeg de verantwoordelijkheid over grote projecten, zoals snelwegonderhoud. Toen de reistijd vanuit Zeeland me te ver werd, kwam ik bij Hoondert terecht als uitvoerder. Na twee jaar vond ik elders een uitdaging bij een bedrijf waar veel oud-collega’s van me ook aan de slag gingen. Dat beviel goed, totdat Hoondert me belde en vroeg om terug te komen om de stap naar projectleider te maken. Daar hoefde ik niet lang over na te denken.
Wat brengt de toekomst?
Vrijwel direct na mijn terugkomst in 2017 ging ik met de heren Hoondert aan tafel en vroeg ik naar de toekomst. ‘Wat is het plan als jullie met pensioen gaan?’ Er was namelijk geen vanzelfsprekende opvolging en ik had er geen oren naar dat een grote partij van buitenaf de baas zou worden. Dat gold gelukkig ook voor de eigenaren. Zij vonden het belangrijk dat de naam op de gevel bleef staan en het familiebedrijf in ere bleef. Vanaf dat moment zijn we eigenlijk doorlopend in gesprek geweest. Jan Hoondert zei: ‘Je moet je eerst bewijzen voordat je de baas mag worden.’ Logisch, dus dat deed ik. Vier jaar geleden kreeg ik al meer verantwoordelijkheid in de rol van technisch directeur. Het gesprek over een overname werd vanaf toen ook serieuzer.
Veel betrokkenheid, duidelijke taal
Toen de bal serieus ging rollen, zocht ik een partij die me goed kon adviseren. Vraag me alles over de machines die hier buiten staan, maar van een overname heb ik geen kaas gegeten. Ik bleef in eerste instantie dicht bij huis en vond een partij in Zeeland. Dat bleek geen match, waarna Jan me wees op Van Oers. Ik heb de telefoon opgepakt, kreeg Joost aan de lijn en dat klikte meteen. Ik gaf meteen aan dat ik betrokken wilde zijn bij heel het proces, maar geen moeilijke taal wilde. Dat begreep Joost en heeft hij goed meegenomen in het traject.
Langer dan verwacht
Toen we het traject in gingen werd me verteld dat het zo’n half jaar tot driekwart jaar zou duren. Uiteindelijk heeft het ruim anderhalf jaar geduurd. Dat was met vlagen wel slopend, zeker de laatste weken waren stressvol. Ik vond het fijn om wel bij alles goed betrokken te zijn, maar tegelijkertijd de lastige gesprekken door onze adviseurs te laten doen. Ik had het volle vertrouwen in Joost en zijn collega’s. Uiteindelijk zijn er heel wat ingeschakeld; adviseurs op het vlak van HR, contracten en financiële zaken. Dat ik daarin één aanspreekpunt had, maakte het overzichtelijk voor me.
Belangrijk: op goede voet verder
De laatste week heeft me heel wat slapeloze nachten bezorgd. De gemoederen liepen soms hoog op. Tegelijkertijd wilden Jan en ik op goede voet verder. We hebben elkaar uiteindelijk de hand geschud en met een goed gevoel alles rond gemaakt. Jan en zijn broer Marcel komen beiden nog wel eens langs en eens per maand geef ik een update over de stand van zaken. Enerzijds omdat ze geïnteresseerd blijven in hun familiebedrijf, anderzijds omdat ik eigenaar ben geworden dankzij een achtergestelde lening van hen. Dat maakt ze nog deels betrokken, maar ik run de toko echt zelf. Zo kijk ik nog altijd heel trots terug op eind december 2024, toen ik mijn eerste rupswagen kocht. Over zo’n beslissing denk ik lang na en van de uitkomst kan ik dan echt genieten.
Nieuwe baas, vertrouwd gezicht
Mijn collega’s waren geen seconde verrast dat ik de nieuwe eigenaar werd. Sterker nog, sommigen wisten het eerder dan ik zelf. Ik loop ook al een paar jaar rond in het bedrijf en was de laatste jaren technisch directeur. Ze weten dat ik het familiebedrijf in ere houd, maar tegelijkertijd ook mijn eigen ideeën voor de toekomst heb. Personeel werven, mensen tevreden houden en groeien. Daar worden we allemaal beter van. Ook voor opdrachtgevers veranderde er niet veel. Voor hen was ik al het eerste aanspreekpunt.
Van dieplader tot directiekamer
Als eigenaar zit ik vrijwel niet meer op de wagen of op de weg, maar het is de diversiteit in het werk wat het leuk maakt. Even meekijken met een calculator voor de factuur de deur uit gaan, sparren met de planner over de langetermijnplanning. Jongens die net van de opleiding komen begeleiden. Ik heb jaren de machines gereden, dus ik weet hoe en wat. Daardoor kan ik het ze ook uitleggen en ze begeleiden. Laatst reed ik nog eens op een dieplader, omdat de enige chauffeur die het ook kan vrij was. Daar geniet ik nog altijd van, ook al heb ik er niet veel tijd meer voor.
‘Alles werd duidelijk uitgelegd’
Voor het hele overnametraject startte, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Misschien maar goed ook. Uiteindelijk ben ik blij dat ik zo goed ben begeleid, dat we op één lijn zaten en alles duidelijk en met geduld aan me werd uitgelegd. Nadat alles rond was, zijn Joost en ik, samen met onze partners, nog uit eten geweest om het te vieren. Nu bellen we nog wel eens of drinken we een koffietje samen. De band is goed, het vertrouwen is er en ik weet ze te vinden als ik ze ergens voor nodig heb.
